بسیاری از مبارزانی که کار میدانی میدانی کرده و تجربه دارند،
بارها گفته آند که تعیین میدان آزادی به عنوان مقصد نهایی تظاهرات به چند دلیل مناسب نیست.
۱)چندین کلانتری و پایگاه سپاه و بسیج در اطراف میدان آزادی هست .در جاده قدیم و جاده مخصوص شماری از پایگاه های پشتیبانی مستقر هستند.
۲) در مسیر میدان انقلاب تا میدان ازادی بسیار راحت میتواند از خطوط BRT برای جابجایی نیرو های سرکوبگر استفاده کنند.
۳) در این مرحله از جنبش انقلابی میدان ازادی اهمیت استراتژیک نسبتاً کمتری دارد.هیچ مرکز مهم دولتی در اطراف میدان آزادی نیست.
۴) میدان آزادی همانند داخل شهر راه در رفتن ندارد،می شودبه آسانی نیرو های انقلابی را دستگیر کرد.
۵)در میدان آزادی پتانسیل و توانایی‌های مردم کمتر شده و هرز می رود.
۶)میدان آزادی را تنها می توان برای مرحله پایانی و گرفتن جشن پیروزی در نظر گرفت.
این مسیر دلخواه استمرار طلبانی هست که خواهان سرنگونی جمهوری اسلامی نیستند بلکه قصد دارند که جمعیت را از مراکز دولتی دور کنند .
آنها تنها در پی سهم خواهی و گرفتن امتیاز از حکومت هستند.
در جنبش های انقلابیی،لازم است که جمعیت های بزرگ به سمت مراکز مهم دولتی هدایت شوند.
همچنین لازم است خیابان ها و مراکز شهری مسدود شوند تا نیروهای سرکوبگر امکان جا بجایی نداشته باشند.
خیابان های ( ،ولیعصر از راه آهن تا تجریش ،انقلاب ،سه راه جمهوری ،میدان حر به سمت امیرآباد شمالی،بلوار کشاورز ،میدان فردوسی ،توپخانه ،بهارستان ،چهار راه لشگر،بازار ،میدان منیریه )
لازم است که این خیابان ها راه بندان و بسته شوند..
برای پیروزی و فتح تهران نیازمند به بر گزاری چندین تظاهرات و گرد هم آیی پر جمعیت در مراکز مهم شهر هستیم .
به امید آن روز و پیروزی ملی.
پاینده ایران.
رضا مقدم نوزدهم آذرماه ۱۴۰۱
