به نام خداوند جان و خرد
ملت قهرمان ایران،
بدین ترتیب به اطلاع شما میرسانم که متأسفانه تمام درخواست ها و دادخواهی زندانیان سیاسی -عقیدتی و خانواده های آنان و مدافعین حقوق بشر در داخل و خارج از کشور برای آزادی زندانیان سیاسی- عقیدتی و حتی داشتن حداقل حقوق یک زندانی بی نتیجه مانده است و مسئولان امور حتی به اعتراض ها ودر خواست های گزارشگر ویژه سازمان ملل و سازمانهای جهانی مدافع حقوق بشر در مورد بازدید از زندانهای ایران و ملاقات با خانواده زندانیان و درخواست بهبود وضعیت زندانیان توجه نکرده و نمیکنند و همچنان بر اذیت و آزار عزیزان ما در زندان ها ادامه میدهند.
متاسفانه شواهد کنونی و واقعیتی که ما تاکنون شاهد آن بوده ایم این است که هیچ فریاد رسی برای ما مردم ایران و زندانیان سیاسی -عقیدتی که به جرم آزادیخواهی و مطالبه حقوق بشر در ایران اسیر و زندانی شده اند، وجود ندارد. در چنین وضعیتی ما خانواده ها و دوستان و آشنایان زندانیان سیاسی-عقیدتی در داخل و خارج از کشور و تمام طرفداران حقوق و کرامت انسانی، چاره ای نداریم که فریاد دادخواهی خود را بازهم بلند و بلندتر کنیم و شعار «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» را همه جا بر در و دیوار شهرها و روستاها بنویسیم و این شعار را در هر محله و آبادی فریاد بزنیم. اگر شعار «زندانی سیاسی آزاد باید کرد» یکی از خواسته های اصلی هر اعتصاب و تجمع اعتراضی مردم ایران شود بدون شک صدای مظلومیت ما خانواده های زندانیان به گوش دنیا خواهد رسید و مردم در کشورهای آزاد از ما حمایت خواهند کرد و دولتمردان خود را مجبور خواهند دانست که حامی حقوق بشر و مظلومان در ایران باشند، نه حامی جنایتکاران و ناقضان حقوق بشر در کشور ما. امیدوارم روزی برسد که ما هم در کشور خود زندانی سیاسی -عقیدتی نداشته باشیم.
صدیقه مالکی فرد همسر زندانی سیاسی هاشم خواستار
۳۰ مهرماه ۱۴۰۰
