صدور بیانیه مشترک ۷ کشور صنعتی جهان به خامنه‌ای، همچنین سفر وزیر امور خارجه روسیه با ایران و درخواست کتبی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی برای مذاکرات تلفنی با وزیر امور خارجه چین، نشان دهنده یک واقعیت سیاسی است و آن پایان ” *بازی گوشی‌های* ” رهبران جمهوری اسلامی است.
رهبران جمهوری اسلامی بر سر دو راهی، *《حفظ نظام یا حفظ “خود”》* ایستاده اند.
آمریکا و متحدانش، از جمهوری اسلامی می‌خواهند که به پروژه هسته ای، موشک سازی و برهم زدن “امنیت منطقه” دست بردارد.
*سیاسیت “هویج و چماق”*
برای مجبور کردن جمهوری اسلامی به قبول شرط‌های آنان، امریکاییان نه تنها بر اهرم اقتصادی فشار مضاعف وارد کردند، بلکه از اهرم سیاسی، پشتیبانی از اپوزیسیون به ویژه از آقای پهلوی، با اهرم سیاسی بر جمهوری اسلامی نیز فشار وارد کرده اند.
پرواز بمب‌افکنها بر آسمان و حضور روز افزون ناوگان دریایی آمریکا در خلیج فارس، حضور نظامی گسترده و اعلام آمادگی اسرائیل و همکاری‌های بسیار نزدیک کشورهای منطقه با اسراییل، شرایط و احتمال حمله نظامی به ایران را بالا برده است.
همین امر احتمال استفاده از اهرم نظامی را به خامنه‌ای و شرکاء جنایتکارش گوش زد کرده است.
مسئله و نکته‌ای که بسیار مهم که باید بدان اندیشید، این است که امریکاییان و شرکا چه جایزه ای-هویجی- برای قبول شروط شان به خامنه‌ای و شرکاء پیشنهاد داده اند؟
اگر خامنه‌ای شرط‌های آمریکاییان و اروپاییان را نپذیرد، آیا روسیه و چین، حاضر هستند که در کنار ملایان در مقابل غرب بایستند؟
این سوالی است که نه فقط مردم و اپوزیسیون از خود می‌پرسند، رهبران غرب نیز مدتهاست که از خود می‌پرسند و بدنبال پاسخ آن هستند.
با مهر
اکبر کریمیان
۲۸ جون ۲۰۲۲
